Posted on 0 comments

วิถีชีวิตของคนส่วนใหญ่ในปัจจุบัน

วิถีชีวิตของคนส่วนใหญ่ในปัจจุบัน 

วิถีชีวิตของคน
วิถีชีวิตของคน

คนเราสมัยนี้ส่วนใหญ่จะมองข้ามการใช้ชีวิตแบบพอเพียงหรือจะใช้ชีวิตแบบเป็นหนี้กันแน่ เหมือนที่เค้าพูดกันไม่มีหนี้ก้อไม่มีหน้า เพราะสถานการณ์มันบังคับหรือเป็นเพราะตัวเรากันแน่ลองกลับไปคิดดูว่าจริงๆแล้วเราต้องการใช้ชีวิตแบบไหน….

ทุกภาคของประเทศไทยตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นภาคเหนือ ภาคอีสาน ภาคกลาง ภาคใต้ คนที่อยู่เฝ้าบ้านแต่ละหลังเราจะเห็นได้ว่ามีแต่คนแก่กับเด็กเท่านั้นที่อยู่เฝ้าบ้าน วัยรุ่นและคนกลางคนวัยทำงาน ส่วนใหญ่จะเข้าไปอยู่ในเมืองต่างๆอย่างเช่น กรุงเทพฯ หรือจังหวัดต่างๆที่มีโรงงาน มีอุตสาหกรรม ปีๆนึงจะกลับมาบ้านก็เฉพาะช่วงเทศกาลหรือบางทีไม่กลับมาเลยเพียงแต่ส่งเงินมาก็แค่นั้น เพราะสังคมสมัยนี้ความแก่งแย่งทะเยอทะยาน ความอยากได้อยากมีก็มากขึ้น เทคโนโลยีต่างๆก็มีอิทธิพลต่อการใช้ชีวิตประจำวันของคนเมืองไปแล้วจนลืมไปแล้วความสุขที่แท้จริงคืออะไร??
ยิ่งตอนนี้ค่าแรงเพิ่มขึ้นการที่จะเข้าไปใช้ชีวิตในเมืองยิ่งมากขึ้น ค่าแรง 300 ของคนเมืองวันๆนึงยังไม่พอใช้เลย ในแต่ละวันก้อหมดไปกับค่าอารหารทั้ง 3 มื้อ ค่าเดินทาง ค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ต ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าที่พักฯลฯ

ส่วนคนแก่ที่อยู่ต่างจังหวัด 300 ของเค้าใช้ได้เป็นอาทิตย์ๆ บางคนอาจจะเป็นเดือนเลยก็ได้ ยกตัวอย่าง ยายที่อยู่อีสาน 300 ของยายอยู่ได้เป็นอาทิตย์ 2 อาทิตย์ เลยด้วยซ้ำ ก็เลยเลียบๆเคียงๆถามว่ายายทำยังงัยเงิน 300 เองอยู่ได้เป็นอาทิตย์ ยายตอบว่าอยู่แบบตามมีตามเกิดนี่แหละมีอะไรพอหากินได้ก็เอามาทำกิน เพราะบ้านนอกแบบนี้เงินไม่จำเป็นจริงๆก็จะไม่ใช้เพราะไม่อยากเป็นภาระให้ลูกหลานมากนัก ส่วนมากก็จะหาปู หาปลา หาหน่อไม้ ผักที่พอจะมาทำกินได้หาเก็บตามท้องทุ่งบ้าง ในป่าบ้าง ปลูกไว้กินเองบ้าง เพื่อนบ้านหยิบยื่นให้บ้าง บ้านไหนมีอะไรก้อเอามาแลกเปลี่ยนกัน กับข้าวเวลาทำก็ทำบ้านละอย่าง 2 อย่างแล้วเอามากินด้วยกัน กินเสร็จก็นั่งคุยกันให้อาหารมันย่อยแล้วก้อต่างแยกย้ายเข้านอนต่างจากคนเมืองเลิกงานก็ห้องใครห้องมันบางทีห้องติดกันแทบจะไม่รู้จักชื่อกันเลยก็มี
ยายยังบอกอีกว่าตื่นเช้ามาหหุงหาอาหารเสร็จก้อชวนกันไปหาหน่อไม้ หาปู ปลา หอย ตามห้วยหนอง คลองบึง อาหารหลักของยายกับเพื่อนขาดไม่ได้เลยคือส้มตำ เป็นอาหารที่กินทุกวันไม่มีเบื่อ การใช้ชีวิตแบบพอเพียงแบบนร้ก็มีความสุขดี ไม่ต้องมากังวลพอถึงสิ้นเดือนว่าเดือนนี้จะต้องจ่ายค่าโน่น นี่ นั่น ชักหน้าไม่ถึงหลัง บางคนยังไม่ถึงกลางเดือนด้วยซ้ำเงินหมดแล้วต้องหาหยิบยืม แบบนี้เค้าเรียกว่าความสุขที่แท้จริงหรือ อยู่แบบต้องแบกภาระหนี้สินที่ไม่รู้จักจบสิ้น หรือจะอยู่แบบพอเพียงมีไรก้อทำกินอยู่แบบไม่ต้องขวานขวายสิ่งของนอกกายที่เรามีแล้วยังต้องผ่อนให้เค้าไม่จบไม่สิ้น………

Leave a Reply