การเกษตรเรื่องรูปแบบการเลี้ยงผึ้งโพรง
รูปแบบการเลี้ยงผึ้งโพรงหรือผึ้งพันธุ์พื้นเมืองมีด้วยกันอยู่ 2 แบบ คือ
- การเลี้ยงแบบสมัยเก่า เป็นการนำวัสดุที่หาได้ง่ายหรือมีอยู่แล้วใช้ในการเลี้ยงผึ้ง เช่น โพรงไม้ ท่อซีเมนต์ รังไม้หรือกล่องไม้ ทำให้มีการลงทุนน้อยและผลิตทาการเกษตรก็ได้น้อยเช่นกัน การเลี้ยงผึ้งแบบสมัยเก่านี้นิยมทำกันเป็นอาชีพเสริม เพราะเนื่องจากไม่ต้องให้ความดูแลสนใจผึ้งมากนัก เมื่อถึงเวลาเกษตรกรก็มาเก็บน้ำผึ้งได้ทันที ปัญหาที่พบในการเลี้ยงผึ้งแบบสมัยเก่าคือ เกษตรกรไม่สามารถตรวจดูความสะอาดและความเรียบร้อยภายในรังผึ้งได้ อีกทั้งยังไม่สามารถเปลี่ยนนางพญาได้ จึงทำให้การเลี้ยงผึ้งแบบสมัยเก่าไม่เป็นที่นิยมมากนัก
- การเลี้ยงผึ้งโพรงแบบสมัยใหม่ โดยการเลี้ยงผึ้งในคอน ซึ่งคอนก็จะมีให้เกษตรกรเลือกหลายขนาดหลายรูปแบบ เนื่องจากผึ้งโพรงแต่ละชนิดแต่ละพันธุ์มีระยะห่างที่แตกต่างกันออกไป อย่างผึ้งโพรงไทยจะมีขนาดอยู่ที่ 6-8 มิลลิเมตร ซึ่งสามารถบรรจุคอนได้ 8-10 คอน การเลี้ยงผึงโพรงแบบสมัยใหม่นี้เกษตรกรสามารถตรวจเช็ครวงผึ้งและสามารถเปลี่ยนนางพญาได้ อีกทั้งยังสามารถย้ายรังผึ้งไปไว้ในที่ ๆ มีแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์ได้อีกด้วย